Nazywana księżniczką polskiego malarstwa – Zofia Stryjeńska z Lubańskich – urodziła się w Krakowie 13 maja 1891 roku. To malarka, graficzka i ilustratorka w jednej osobie. Była córką Tadeusza Grzymały Lubańskiego, prezesa Izby Handlowej w Krakowie, i Anny ze Skrzyńskich; miała braci Tadeusza i Jerzego oraz siostry Stefanię, Marię i Janinę.
Jako młoda dziewczyna została współpracowniczką dwóch pism: „Roli” i „Głosu Ludu”. W roku 1909 roku rozpoczęła naukę w szkole malarskiej dla kobiet Marii Niedzielskiej. Kurs ten ukończyła w 1911 roku z odznaczeniem za malarstwo i sztukę stosowaną. W 1910 roku wyjechała z ojcem w podróż przez Austro– Węgry do Włoch. Zwiedziła galerie i muzea Wiednia i Wenecji. Wtedy to zdecydowała się poświęcić się całkowicie sztuce. Wybrała studia malarskie w Monachium, mimo iż nie przyjmowano tam kobiet. To nie stanowiło dla niej żadnej przeszkody. Po prostu wyjechała w październiku 1911 roku przebrana za swojego brata. W dokumentach widniała jako Tadeusz Grzymała. Jednakże przygoda ta trwała niecały rok, ponieważ jej koledzy zorientowali się, że ktoś robił ich w przysłowiowego „konia”.
Po wybuchu I wojny światowej Stryjeńska zdecydowanie poparła ruch legionowy Józefa Piłsudskiego. Z tej okazji wykonała ilustracje do pieśni legionowych, które wykonano na pocztówkach.